Kwartierstaat Both-Wilhelm

♦ Karel de Grote-site, reeks 7, tussenreeks via van Amstel.

♦ O.V. 1983, pag. 97-134 (98), N.L. 1983. kol. 175-195 (182).

♦ Meilendis verm. 15-11-1229 als Dirk van Wassenaar zijn rechten op de hof van wijlen vrouwe Meilend verkoopt aan graaf Floris IV en daar ten overstaan van de mannen van de graaf afstand van doet (dr. J.C. Kort, "Wassenaer, de oudste.", Het archief van de familie Van Wassenaer van Duvenvoorde (Verloren, Hilversum, 2002); volgens traditie was Philips geh. met Agnes Persijn, uit het geslacht van de heren van Waterland; dit is echter door nader onderzoek niet bevestigd (mr. G.J.J. van Wimersma Greidanus "Kwartieren Greidanus-Jaeger in stamreeksen", deel I en II (K.N.G.G.W., aanv. 2003).

♦ De betiteling Hendrik III (II) hangt af of de in de volgende generatie (Hendrik II) gehandhaafd blijft; zo niet dan wordt bovenstaande Hendrik als Hendrik II van Salm betiteld.

♦ Hij heerste over een uitgebried territorium langs de Maas aan de grenzen van Lotharingen en Champagne; als telg van het huis Champagne langs moederszijde was hij op gewestelijk vlak een tegenstander van Lotharingen en op nationaal vlak een tegenstander van Filips II van Frankrijk; door een handige huwelijkspolitiek weet Theobald zijn macht uit te breiden, o.m. naar Luxemburg; zijn rijk wordt bij zijn dood in tweeën gesplitst, waarbij zijn zoon Hendrik II het hertogdom Bar wordt toegewezen en Walram III van Limburg, die zijn weduwe huwt, het graafschap Luxemburg.

♦ Vanaf 1176 regelmatig vermeld in oorkonden; bouwde samen met broer Bruno op Keulse kloostergrond de burcht Blankenburg aan de grens van hun gebied (1282); de broers raakten betrokken bij de zgn. "Siegburgischen Gewaltthätigkeiten", dreigden door de paus in de ban te worden gedaan hetgeen verhinderd werd door familielid aartsbisschop Philipp van Keulen (1184); Hendrik was stichter van het praemonstratenser klooster Sayn en schonk het vele goederen (1201).

♦ Deed verschillende giften en toegevingen aan de geestelijkheid voordat hij naar Palestina vertrok,

♦ Andreas Thiele "Erzählende Genealogische Stammtafeln", Band III Europäische Kaiser-, Königs- und Fürstenhäuser, Ergänzungsband (R.G. Fischer Verlag, Frankfurt/M, 2. Auflage 2001).

♦ Hij koos partij voor de Staufers en breidde zijn machtsgebied uit met Chambery en Moudon, waardoor hij op kosten van de bisschop van Lausanne en de Zähringers in het Waadtland door kon dringen; zijn politiek was erop gericht het gebied van het vroegere koninkrijk Bourgondië onder zijn invloedsfeer te brengen; daarmee was hij aan het einde van zijn 44-jarige regering ver gevorderd en zijn opvolgers zijn in deze richting verder gegaan.

♦ Deelnemer aan de zevende Kruistocht; ambassadeur van koning Lodewijk IX van Frankrijk wat betreft de terugtrekking uit Damiate; verdreef in 1256 de Venetianen uit Tyrus en werd verwikkeld in de oorlog van St.-Sabbas; verloor Toron in 1266 aan sultan Baibars; hij werd tot op hoge leeftijd gevreesd voor zijn energiek leiderschap en zijn mogelijkheden tot hulp in Europa; een handlanger van Baibars stak Philip neer toen hij zat te bidden in zijn kapel en viel daarna zijn zn. Jan aan; dodelijk gewond schreeuwde hij om hulp; onmiddellijk verschenen wachten die de moordenaar overmeesterden; toen Philip zag dat zijn zn. gespaard was, wierp hij zijn wapenuitrusting van zich af en stierf.

♦ Zij ligt begraven in een abdij nabij Parijs.

♦ Florentius de Leda, verm. 1204, als Folpertus en Florentius de Leda, ridders, in het bezit van de versterking Asperen; graaf Willem I van Holland vocht tegen hem en zijn broer Folpert van Asperen (1206) en plunderde Asperen; Floris verm. in 1207 als medeondertekenaar van een brief van gravin Aleid van Holland aan de Engelse koning; Floris is niet zeker als vader van Jan en Herbaren van der Leede: het kan ook zijn broer Volpert zijn of misschien wel Hugo Botter aangezien zowel Herbaren als Jan van de Leede een oudere zn. met deze voornaam hadden (Disc. Lijst Ned. Adel, 15-11-2007); Floris was waarsch. gehuwd met een dr. van Hugo Botter, dit berust op een hypothese van J.W. Groesbeek, ter verklaring o.a. dat het bezit van Schoonhoven in de familie van der Leede is gekomen (N.L., 2000).

♦ N.L. 2000, kol. 5-6.

♦ Verschillende bronnen, incl. Greidanus deel I spreken over Willem of Engelbert van Horne; Greidanus-Jaeger II noemt alleen nog Willem van Horne als echtgen. van Margaretha van Altena en vader van Willem I van Horne.

♦ Rudolf bezat vele goederen tussen de Lek en de Linge en tussen Beesd en Leerdam, gelegen in de Tielerwaard, waaronder een burcht te Rhenoy; in dezelfde periode was Otto II van Gelre en Zutphen aan de macht en komt overeen Rudolf de Cocq goederen te ruilen; na overleg met zijn 4 zonen draagt hij de burcht te Ronoy over aan de graaf van Gelre en ruilt op dezelfde dag zijn goederen tussen de rivieren Lek en Linge tussen Beesd en Leerdam over aan graaf Otto en krijgt daarvoor de heerlijkdeden Hiern (Waardenburg), Neerijnen, Opijnen en Meteren en toestemming om in Waardenburg een kasteel te bouwen (5-8-1265); het oorspronkelijke kasteel was een woontoren van hout, maar werd door Rudolfs' nageslacht vervolmaakt; zo ontstond in 1283 "den sael en den ronden toern"; in latere eeuwen werd het een kolossale burcht met een slotgracht en een voorburcht; in 1574 werd de hele zuidkant vernield door troepen van Willem van Oranje; het kasteel kwam in handen van veel families; de resten ervan werden uiteindelijk in 1975 voor f 1,- gulden erfpacht geschonken aan de "Stichting Vrienden der Gelderse Kastelen" te Arnhem.

♦ Hij was wellicht een zoon van Gijsbert de Cock van Hemert, waarmee de gelijke wapenvoering van de geslachten De Cock en Van Hemert verklaard zou kunnen worden (De familie De Cock zou volgens een legende van het Franse geslacht van Châtillon stammen, zij voeren nl. hetzelfde wapen; Rudolf zou met Otto van Gelre uit Frankrijk gekomen zijn en veel goederen van hem in leen gekregen hebben; bewezen is dit echter niet); nieuwere hypothesen gaan eerder uit van een afstamming van de zgn. homines franci, een bovenlaag van vrije allodiale grootgrondbezitters die een bijzondere band met het Frankische gezag hadden en in de Karolingische tijd een middenlaag vormden tussen de eigengeërfde vrijen (ingenui) en de boven-regionale rijksadel; derhalve moet de opm. in N.L. 2006, kol. 226, waarin verm. dat de noeder van Rudolf ene Ida/Geertruid (1265-1315) was, terugverwezen worden naar het rijk der fabelen (!).

♦ Zie: R. Dell 'Aira, "Het wapen van Waardenburg" (Hist. Kring West-Betuwe 1991, pag. 28-31) en J.A.N. Groenendijk, "Het wapen van Waardenburg" (Hist. Kring West-Betuwe 2002, pag. 13-28).

♦ Henri Vermeulen, "Het geslacht Van Bronkhorst en de boedelscheiding van 26 oktober 1328", N.L. 2006, kol. 97-124 en kol. 197-238 geeft een Ida/Geertruid aan (ca. 1265-1315) als moeder van Rudolf de Cock; Agnes van Cuyk wordt door door dhr. Greidanus aangegeven als zijn moeder; dhr. Groenendijk noemt als enige echtgenote van Rudolf I de Cock zijn tweede vrouw, Aleyt van Ochten, dr. van Rycolt en Jutta (of Agnes) van Cuijk; deze verwarring is reden om dit kwartier voorlopig niet te vervolgen.

♦ N.L. 1953, kol. 135.

♦ "Jan bezat - in zijn vaders leven - de goederen en gerechten van Almkerk, Zandwijk, Huppen, Uythoven en Muylwijk (waarvan zijn nakomelingen den toenaam aannamen), alle gelegen in het land van Altena, uyt welken huyze zijn vrouwe is geweest, en heeft na alle waarschijnlijkheyd, deze goederen daarmede ten houwelijk gehad. Hij leefde anno 1284" (Matthijs Jans Balen "Beschryving der Stad Dordrecht", 1676); "Heer Claes van der Merwede voornoemd beschouw ik als zoon van Jan van der Merwede en Beatrix, dochter van Lodewijk (Ludovicus Castellano), welke Jan de oudste zoon was van Heer Godschalck Danielsz. van der Merwede en vrouwe Mabilia" (Boekbespreking J.P. de Man van H.J. Smit, "De rekeningen der graven uit het Henegouwse huis", Utrecht, 1939, dl. III, Werken uitgegeven. door het Historisch Genootschap, 3e serie, no. 69, pag. 428); zie ook 0.V 1974, pag. 63-65 en G.N. 1995.

♦ Wiilem II van Hoorne, heer van Altena en zijn oudste zoon Willem verklaren de grote tiende van Uppel in erfpacht te hebben gegeven aan Lodewijk de kastelein van Altena. Diens echtgenote en zonen hebben deze tiende bestemd voor Lodewijcks dochter Beatrix en haar man Jan van Merwede (Oorkondenboek van Holland II, pag. 754, 25-4-1277).

♦ Dirck heer van Altena, na opdracht uit eigen vrij goed, en zijn verwant Willem van Horne worden gezamenderhand beleend met het ambacht Barendrecht (7-5-1230); Willem wordt in dit verband nog vermeld in juni 1242 na dode van Dirck van Altena en ook in 1262; hij sticht 1230/1246 met zijn broer Engelbert het klooster Keyserbosch te Neer, Limburg; memorie 5-12-1264.

♦ Volgens ES NF XVIII-62 Heilwich van Holte, dr. van Adolf; volgens Slijkerman/Sigmond "De geslachten Cranendonck enz." Helwige (van Cranendonck), erfvrouwe van Cranendonck, Wickerode en Eindhoven, dr. van Lotharius, graaf van Wickerode.

♦ Nederhemert was destijds nog Hollands, een leen van de heren van Altena, pas later kwam het bij Gelderland; oudste vermelding: oorkondeboek van Holland en Zeeland III, na 27-3-1250 "Giselberti Coci, militis De Hemerte, Jacobi, militis De Hedele, Everardi, milites de Amersoi en Johannis De Husden"; dan op 28-2-1258 Ghizelbertus dictus Cocus in een oorkonde van Paus Alexander IV (in een conflict tussen Xanten en Zennewijnen), verder op 24-6-1274, wanneer Giselbertus de Hemerte getuige is voor Jan, heer van Heusden; de Van Hemerts voerden het Ch�tillionwapen, zoals ook de familie de Cock (o.a. Rudolf, heer van Waardenburg); Gijsbert kan waarschijnlijk als eerst bekende telg van de geslachten Van Hemert en De Cock worden beschouwd (Rodolf I de Cock was wellicht zijn zoon); Gijsbert's riddermatige nazaten in de tak Van Hemert voeren soms het enkele wapen, soms het gevierendeelde wapen van Hemert; de bastaarden voeren het gevierendeelde wapen; zie ook Ds. E. van Alphen Az., "Nederhemert en de van Hemert's, Tussen de Voorn en Loevestein", 1967, pag. 171-176, en vv.) en J.A.N. Groenendijk, "Het wapen van Waardenburg" (Hist. Kring West-Betuwe 2002, pag. 13-28).

♦ Koopt van Gerard, heer van Hoorne en Altena het ambacht van Oost-Barendrecht, welke koop op 6-8-1321 door graaf Willem III wordt goedgekeurd; ontvangt op 3 februari 1311 van heer Nicolaas van Putten en Strijen in erfleen een huis staande binnen Dordrecht geheten Rosendael als lijftocht voor jvr. Lizebette, tweede vrouw van Jan; tenslotte oorkondt de heer van Putten op 7 februari 1311 dat na de dood van Jan, het huis Rosendael zal komen aan de oudste zoon uit het tweede huwelijk; op diezelfde dag geef Jan, heer Gillisz. zijn huis Rosendael voor schepenen in Dordrecht aan heer Nicolaas van Putten in vrije eigendom (Zie o.a. O.V. 1973, pag. 60 en N.L. 1937, kol. 440).

♦ De relatie tussen Putten en Persijn wordt beschreven in A.Janse "Ridderschap in Holland", 2001.

♦ Er is verwarring over dit kwartier, zodat in de toekomst een herschikking niet ondenkbaar is !

♦ Laurenberg en Nassau liggen ongeveer 8 km. uit elkaar; bij het vervolgen van dit kwartier is uitgegaan van traditionele, enigszins twijfelachtige opvattingen, hetgeen niet weg neemt dat de in de kwst. Greidanus-Jaeger aangemerkte ouders Hendrik van Nassau en Beatrix, dochter van Rotbert van Laurenburg buiten beeld blijven.

♦ mogel. van Spanheim of Ziegenhain

♦ Detlev Schwennicke "Europäische Stammtafeln, Neue Folge, Band I, Teilband 1: Die fränkischen Könige und die Könige und Kaiser, etc. des H.R. Reiches Deutscher Nation" (1998, Klostermann, Frankfurt am Main) en G.N. 1991, pag. 584.

♦ In 1211 bouwden de heren van Diest een bidplaats voor de bewoners van het slot, Onze Lieve Vrouw kapel of burchtkapel geheten; de slotbewoners gingen er naar toe langs de Baruytstraat; de heer van Diest moest voorzien in het levensonderhoud van de door de abdij van Tongerloo aangestelde kapelaan; in 1233 schonk Arnold IV de kapel met bijbehorende bezittingen en tienden van de burchtwijn aan de abdij van Tongerloo; zijn voorwaarde was dat premonstranzers van Tongerloo de diensten zouden verzorgen; in 1253 werd de kerk door hem tot parochiekerk verheven; in 1253 was hij tevens stichter van het Dietse begijnhof "op goedkope, marginale gronden, ver van het centrum; in dit geval op het lage drassige terrein aan de begijnenbeek" (Heemkunde Goot-Heers) en is een van de dertien begijnhoven in Vlaanderen die staan op de lijst werelderfgoed van de UNESCO.

♦ waarsch. van Berlaer (Berthout).

♦ Waarsch. overl. 14-4-1224.

♦ waarsch. van Heynes.

♦ Bij het huwel. ben ik het juiste jaartal vergeten op te schrijven !

♦ Toen in 1190 Dirk VII van Holland aanspraak maakte op Breda sloot Godfried zich in 1198 aan bij Brabant en schonk zijn goederen aan de Brabantse hertog; om zijn macht te vergroten kreeg hij in ruil daarvoor van de hertog extra stukken land bij Baarle; de vruchtbare, bewoonde, stukken (cijnsgoederen) hield hertog Hendrik I zelf (Baarle-Hertog) en de woeste stukken grond (Baarle onder Breda) kreeg Godfried in zijn bezit, tevens werd hij hersteld in al zijn goederen en aangesteld als heer van Breda; in 1403 kwam het gebied via erfopvolging in handen van het geslacht van Engelbrecht van Nassau (Baarle-Nassau), de latere heren van Breda; Godfried II van Breda en van Schoten treedt op onder de getuigen van de hertog in een oorkonde waarbij Hendrik I, hertog van Brabant, en Dirk VII, graaf van Holland, een verdrag sluiten inzake het land tussen Maas en Schelde waarbij onder meer de graaf afziet van zijn aanspraken op Breda; onder de getuigen ook Hendrik van Cuijk en zijn zoon Albert (regest, B 13/III/IV, Leuven, 3-11-1200); idem, waarbij de hertog de abdij van Kortenberg in het bezit stelt van de goederen die door Bellinus Auser zijn verkocht aan de abdij (regest, II B 17, Leuven 25-12-1204/24-12-1205); Godfried II van Breda maakt de wijze en voorwaarden bekend waarop hij de halve scheepstol op de Striene en de (Ooster)Schelde alsook Schakerlo en Ossendrecht van Hendrik I, hertog van Brabant, in leen heeft verkregen en gaat voor al zijn burchten en zijn gehele gebied een directe leenband aan met de hertog, mede onder ede bekrachtigd door al zijn ridders en hun zoons en 240 gekozen vertegenwoordigers van de twaalf dorpen (regest 0938, Leuven, 25-12-1212); uit archeologisch onderzoek is vast komen te staan dat tussen 1198 en 1212 er een omwalling werd opgeworpen rond de Bredase burcht (castellum) aan de oever van de Mark en een nederzetting met een tufstenen kerk; deze omwalling was waarsch. aanleiding voor Godfried II van Schoten om Breda op te waarderen en het stadsrechten te verlenen; na zijn overl. in 1216 erfde dr. Sophia Breda en dr. Beatrix geh. met Arnold van Wesemael Bergen op Zoom.

♦ Niet 100 procent zeker, maar zeer waarsch. zodat wij haar kwartieren zullen vervolgen.

♦ In 1226 bevestigt Engelbert van Edingen een gift, gedaan door Eggeric de Risoir aan de abdij van Cantimpret te Bellingen, van landerijen en inkomsten te Herne, Bogaarden, Heikruis, Kester, enz.

♦ Voor zijn vertrek naar het heilige land, waar hij sneuvelde tijdens de derde kruistocht, verdeelde hij goederen onder de kinderen uit het huwel. met Alix (Vervins, 25-5-1190); zijn stoffelijk overschot werd overgebracht naar de abdij de Foigny en Thiérache; na zijn dood ontstond de volgende overlevering: hij gaf aan een schildknaap de opdracht na zijn overl. zijn hart te bezorgen aan zijn minnares, volgens sommigen de vrouwe van Fayel, volgens anderen Gabrielle de Vergy; de echtgenoot van deze dame kon de schildknaap echter onderscheppen en gaf het hart te eten aan zijn onwetende vrouw; toen zij te horen kreeg wat zij had opgegeten weigerde zij vervolgens elk voedsel en stierf van honger.

♦ Uitgebreide documentatie in het Frans te vinden op Wikipedia.

♦ Zijn overl.datum wordt (uiteraard in het Latijn) beschreven in de kroniek van Alberic de Trois-Fontaines, een middeleeuwse kroniek vol informatie over het geslacht Rethel.

♦ Het echtp. doneerde bezittingen aan Signy in het bijzijn van zijn ouders "Mahaud femme de Manassès" (charter 1194).

♦ Voor het eerst verm. in 1200, als hij met zijn broers Egbert en Egidius onder de getuigen van bisschop Diederik wordt verm.; verm. als getuige voor het kapittel van St.-Jan te Utrecht in 1200 [1]; in 1201 onder de getuigen verm. voor de bisschop van Utrecht in het verdrag tussen de graaf van Gelre met de hertog van Lotharingen en de bisschop van Utrecht [2]; getuige voor bisschop Diederik in 1207 [3], 1207-1212 [4], 1209 [5], 1210 [6]; getuige voor de elect Otto in 1212-1215 [7], drie maal in 1213 (samen met zijn broer Egbert)[8], 1216 (samen met zijn broer Egbert) [9]; getuige voor de Domproost Otto in 1213 (samen met zijn broer Egbert) [10]; getuige voor bisschop Otto, de Domdeken Rembold en Wouter, proost van Oudmunster, in 1216-1220 [11]; getuige voor bisschop Otto in 1217 [12], 1222 [13], 1224 [14], 1225 (samen met zijn broer Egidius) [15], 1227 (samen met broer Egidius) [16], nogmaals in 1227 [17]; getuige in 1220 als Albert van Kuyc oorkondt, dat hij aan bisschop Otto zijn graafschap in Utrecht en andere rechten aldaar heeft verkocht [18]; in 1224 getuige als Hendrik van Amersfoort oorkondt dat hij zekere goederen aan het convent te Mariënweerd heeft verkocht [19]; verklaart in 1224, ridder zijnde, in tegenwoordigheid van de bisschop, prelaten en ministerialen van de kerk van Utrecht, dat hij zijn vrouw, zonen en erfgenamen afstand heeft laten doen van de goederen in Naardingerland, welke hij bij privilege van de abdis van Elten bezat [20]; in 1225 arbiter voor de bisschop van Utrecht in een geschil tussen Gerard, graaf van Gelre, en bisschop Otto [21]; in 1225 getuige bij een uitspraak door Koenraad, bisschop van Portus, legaat van de paus, in enige geschillen tussen bisschop Otto en graaf Floris (IV) van Holland [22]; in 1226 geeft bisschop Otto aan Gijsbrecht van Amstel de gerechten met toebehoren van Muiden, Weesp en Diemen in erfpacht, nadat Hendrik van Velde afstand van zijn rechten op zijn aandeel daarin had gedaan [23]; in 1226 doet Gijsbrecht afstand van het leenheerschap over Slagmaat, die de gebroeders Gijsbrecht, Frederik en Gerard van Vechte van hem hielden (en die Gijsbrecht in leen hield van de bisschop) en die zij aan het kapittel van St.-Jan te Utrecht verkocht hadden [24], de bisschop bevestigt dit en onder de getuigen worden genoemd Gijsbrecht, heer van Amstel, en diens zoon G.; in 1227 ontslaat de rooms-koning Hendrik de graaf van Gelre en Gijsbrecht van Amstel en hun medegevangenen van de beloften, die zij aan Rudolf van Koevorden en diens partijgenoten hadden gedaan, wijl deze waren gebannen [25]; getuige voor bisschop Wilbrand in 1228 [26], 1230 (ridder) [27], draagt in 1231 zijn stenen huis te Utrecht op aan graaf Floris van Holland en ontvangt het weder van hem in leen [28]; getuige voor bisschop Wilbrand in 1231 (ridder)[29], 1232 (ridder) [30] en nogmaals in 1232 [31], 1233 [32]; in 1233 schrijft hij, ridder zijnde, aan de abdis van Rijnsburg, dat hij bereid is de goederen te Boskoop tegen een zekere som aan de abdij af te staan en een gemachtigde benoemd heeft voor de voorlopige overdracht, in afwachting van zijn persoonlijke afstand voor de graaf van Holland [33]; in 1235 komt hij, ridder zijnde, met het kapittel van St.-Marie te Utrecht overeen tot afbakening van hun tienden onder Kortenhoef en Dorsseveen [34]; getuige voor de elect Otto in 1238 (2x)[35]. Voetnoten: [1] OSU, nr. 551, verm. onder de "ministeriales", [2] OSU, nr. 554, 22-1-1201 (in de getuigenrij staat Gijsbrecht na Hubert van Bosinchem en voor Gerard van Voorne), [3] OSU, nr. 581 (in de getuigenrij genomed voor Hubert van Bosinchem), [4] OSU, nr. 582, tussen 1207 en voor 5 december 1212 (verm. onder de "leke-getuigen", [5] OSU, nr. 590 (verm. onder de "leke-getuigen", [6] OSU, nr. 598, voor 24 september (in de getuigenrij vermeld na Alard van Buren en voor Hubert van Bosinchem), [7] OSU, nr. 605, na 5 december 1212 en voor 1 september 1215, [8] OSU, nr. 611, 14-10-1213 "Giselberto et Egberto fratribus de Amstelle", OSU, nr. 613 "Ghisebert ende Egbert broeders van Amstelle", OSU, nr. 614 "Giselbertus en Ecbertus gebroeders van Amestelle" (voor Hubert van Bosinchem), [9] OSU, nr. 629, 1216, voor 23 juli "Giselbertus en Ecbertus gebroeders van Amestelle", [10] OSU, nr. 612, 18-10-1213 "Giselberto et Egberto fratribus de Amestelle", [11] OSU, nr. 629, tussen 23 juli 1216 en 1220, [12] OSU, nr. 642, 1217, voor 23 juli, [13] OSU, nr. 707, september 1222, [14] OSU, nr. 721, 22-7-1224 , [15] OSU, nr. 737, 1225, tussen 23 juni en 23 september "Giselberto de Amestelle et Egidio fratre eius", [16] OSU, nr. 757, 1227, voor 18 maart "Ministerialibus Giselberto de Amerstelle, Egidio fratre suo", [17] OSU, nr. 764, 25-5-1227, [18] OSU, nr. 673, 12-3-1220, [19] OSU, nr. 722, 1224, na 22 juli ""Et super fideiussores dedi: nobilem virum Alardum de Buren, Ghiselbertum de Amestelle", "sigillis domini Theodorici, decani sancti Johannis in Traiecto, et fratris eius Ghiselberti de Amestelle, nobilis viri Alardi de Buren", [20] OSU, nr. 730, [21] OSU, nr. 738, 19-10-1225, [22] OSU, nr. 740, 26-1-1226, [23] OSU, nr. 748, 29-3-1226 (onder de getuigen o.m. Egidius van Amstel), [24] OSU, nr. 906, 14 december 1226, OSU geeft echter 1236 aan, terwijl van Spaen de oorkonde zelf dateert op 1226, en deze ook geheel heeft opgenomen in zijn boek, met daarbij een vertaling van de Latijnse tekst, [25] OSU, nr. 771, 1-10-1227, [26] OSU, nr. 784, 1228, na 20 augustus "Giselberto de Amestelle, ... , et aliis quampluribus ecclesie nostre ministerialibus" (In navolging van van Spaen wordt er hier van uit gegaan dat de vermeldingen na de slag bij Coevorden, de zoon van Gijsbrecht II betreffen; van Spaen merkt terecht op dat de in 1235 vermelde Gijsbrecht, heer van Amstel, die met het kapittel van St.-Marie te Utrecht een verdrag sloot, de zoon zal zijn van Gijsbrecht II van Amstel, als getuige traden namelijk op Egidius van Mynden, Gijsbrecht van Amstel de jonge, zoons van Egidius van Mynden, Willem van Amstel en Willem van Mynden; er wordt geen gewag gemaakt van een zoon Gijsbrecht van de heer van Amstel, waaruit blijkt dat Gijsbrecht II dan reeds overleden is), [27] OSU, nr. 801, 22-5]-1230 "Giselbertus de Amestelle, milites", [28] OSU, nr. 813, 19-2-1231, [291] OSU, nr. 816, 4-8-31231, [30] OSU, nr. 841, 24-8-1232, [31] OSU, nr. 846, [32] OSU, nr. 862, 22-7-1233 "Giselbertus de Amestell, ..., alii vassali et ministeriales ecclesie nostre", [33] OSU, nr. 849, 10-2-1233, [34] OSU, nr. 882, 6-5-1235 (met de geschonden zegel van Gijsbrecht van Amstel; onder de getuigen "ex latero parte: ipco dominus Giselbertus de Amestelle, dominus Egidius de Minden, dominus Giselbertus junior de Amestelle milites, filii predicti domini Egidii de Minden, Ecbertus de Amestelle, Heino sculteto dominorum de sancta Maria et scabini, videlicet Willelmus de Amestelle, Willelmus de Minden), [35] OSU, nr. 928, 11-11-1238 en OSU, nr. 932, 16-12-1238 (bij de laatste verm. als "Giselberto seniore et Giselberto filio eiusdem"); volgens de voetnoot in het OSU zou het van Amstel betreffen; tenslotte enkele opmerkingen uit het werk van van Spaen: Gijsbrecht bood zijn hulp aan aan Aleid, en aan de graaf van Loon; na de dood van graaf Dirk VII van Holland (1203) rezen er geschillen inzake de opvolging in Holland tussen Ada, de dr. van de overl. graaf, die door haar moeder Aleid van Kleef was uitgehuwelijkt aan Lodewijk, graaf van Loon, en Willem, de broer van de overleden graaf; Gijsbrechts hulp bestond uit het beschermen van vrouw Aleid tegen overvallen door de Kennemers tijdens de maandelijkse lijkdiensten die te Egmond gehouden werden; de Kennemers waren over deze hulp zo verbolgen dat zij in 1204, onder leiding van Wouter van Egmond en Albert Banjart een inval deden in Amstelland; ze staken al plunderend en brandstichtend de dijken door, waardoor de lage landen onder water kwamen te staan; Gijsbrecht, als Stichts edelman en in dienst van de bisschop (die de graaf van Loon steunde), ging de Hollandse geschillen eigenlijk niet aan; kort daarop werd in 1204 de vrede tussen de bisschop en graaf Willem van Holland gesloten, waarbij de Kennemers 500 pond moetsen betalen ten gevolge van hun inval in Amstelland; Gijsbrecht en zijn bloedverwanten bezaten goederen te Boskoop in pandschap van de graaf van Holland; in 1222 gaf laatste de abdij van Rijnsburg 100 pond om het voornoemde pandschap van heer Gijsbrecht van Amstel te lossen terwijl de abdij daarboven nog eens 50 pond aan de zonen van Egbert van Amstel moest uitreiken; uiteindelijk stemde zijn zoon Gijsbrecht (III) in 1233 in tot inlossing van het pand; voorts hield Gijsbrecht samen met heer Hendrik van de Velde de gerechten Muiden en Diemen met al haar toebehoren van het Sticht in erfpacht; Hendrik deed in 1225 afstand van zijn deel waarop Gijsbrecht de gehele erfpacht verkreeg (Zijn broer Egidius was getuige bij deze handeling); van Spaen is er van uit gegaan dat de in 1235 vermelde Gijsbrecht van Amstel Gijsbrecht III zou betreffen, aangezien zijn zoon niet meer expliciet genoemd wordt, terwijl je dat wel zou verwachten als beide nog in leven zouden zijn; echter zijn op 16 dec. 1238 vader en zoon Gijsbrecht van Amstel getuigen voor de elect Otto (OSU, nr. 928); aangezien de geboortedatum van Gijsbrecht IV ongeveer op ca. 1230/35 ligt zou deze vermelding van een zoon Gijsbrecht naar alle waarschijnlijkheid nog niet Gijsbrecht IV kunnen betreffen; reden waarom hij aanneemt dat we nog steeds te maken hebben met vader Gijsbrecht II en zoon Gijsbrecht III van Amstel; verder is er nog sprake van een Gijsbrecht van Amstel junior onder de getuigen van de elect Otto in 1239 (OSU, nr. 940) en in 1240 (OSU, nr. 955) echter zonder vermelding van de vader; aangezien de oudste van Amstels steeds onder de getuigen van de bisschop voorkomen lijkt het niet waarschijnlijk dat we hier te maken hebben met Gijsbrecht van Amstel jr., de zoon van Egidius van Mynden; omdat in 1240 Gijsbrecht nog steeds als jr. wordt vermeld zal zijn vader nog in leven zijn geweest, maar waarschijnlijk reeds op zeer hoge leeftijd zijn; in mei 1244 wordt als eerste getuigen onder de ridders voor de elect Otto Gijsbrecht van Amstel verm., zonder aanduiding jr. (OSU, nr. 1014); op 23 augustus van dat jaar is hij wederom getuige voor Otto direct na de graaf van Holland als Gijsbrecht heer van Amstel; naar alle waarschijnlijkheid is Gijsbrecht II dus overleden tussen 1240 en 1244.

♦ In de meeste genealogien wordt. zij verm. als afkomstig uit Merheym (bij Roermond), geb. ca. 1182 en overl. in 1140.

♦ Over de afkomst van het geslacht van Wassenaar, één der oudste Nederlandse geslachten, is veel gefantaseerd: zo lieten 16e eeuwse genealogen hen van de (verzonnen) Bataafse koning Batho uit de Romeinse tijd afstammen; ook werd de familie in verband gebracht met de Romeinse versterking Brittenburg bij Katwijk; zulke mythen dienden er in de regel toe de prestige van een familie te vergroten; sommigen menen dat hij getrouwd was met N.N. van Pendrecht, erfdr. van Bertulf van Pendrecht om te verklaren dat het ambacht van Pendrecht (bij Charlois, Rotterdam) aan van Raephorst kwam; N.L. 1983, kol. 175-195, idem 1999, kol. 49-75, idem 2004, kol. 175-195.

♦ Frederik, die voortdurend in strijd om het hertogdom verwikkeld was met zijn broer Simon II werd waarschijnlijk zelf geen hertog van Lotharingen; zijn zoon Federik (II) volgde diens kinderloze oom Simon II als hertog op.

♦ Samen met zijn vader en zijn broer Hugo nam Reinoud deel aan het concilie van Metz (1135) en aan de tweede Kruistocht (1147); nadat zijn vader tijdens de terugkeer van die Kruistocht omgekomen was, werd Reinoud graaf van Bar en nam hij de tradionele oorlogen tegen Lotharingen en Metz weer op; in 1152 viel Reinoud de abdij van Saint-Mihiel aan, maar hij werd in de ban gedaan en moest grote boete doen en veel schenkingen overmaken aan verschillende abdijen.

♦ Samen met broer Hendrik I vermeld als bezitter van de stamburcht Sayn (1152); Everard was ooit bij een bezoek aan de abdij Siegburg zo ziek dat hij een testament liet opmaken en de abdij een deel van zijn wijngaard in bruikleen gaf; hij genas echter en schonk de abdij jaarlijks een "ohm" wijn (10-8-1166); later kocht de abt de helft van de wijnberg van de graaf en Hendrik schonk tenslotte in zijn laatste wil de andere helft ook aan het klooster.

♦ Na zijn 2e huwel. trok hij zich teleurgesteld terug als Kartuizer monnik, maar na aandrang van vnl. wereldlijke macht bezon hij zich en trad opnieuw in het huwel.; hij deed tientallen schenkingen aan de kerk en in de investituurstrijd koos hij als vroom en nederig man de kant van de paus, stichtte in 1188 o.a. het klooster Sant Antonio di Ranverso en werd later (1836) heilig verklaard (zijn feestdag is 4 maart).

♦ Gesneuveld; zijn tweede huwel. onduidelijk.

♦ Haar moeder was wed. van Amalric I van Jerusalem waardoor zij halfzuster werd van koningin Isabella I van Jerusalem; haar grootouders van moederszijde waren Jan Komnenos en Maria Taronitissa, haar grootouders van vaderszijde Barisan van Ibelin, heer van Nabloes en Helvis van Ramla; Helvis bracht haar jeugd door in Jerusalem; tijdens de belegering van de stad door Saladin in 1187 verliet zij met haar moeder onder escorte de stad en vestigde het gezin zich in Tripoli; haar vader Balian bleef achter om te onderhandelen met Saladin en voegde zich later bij het gezin; Helvis trouwde eerst, na zijn vrijlating door Saladin, de veel oudere Reginald van >Sidon; nadat Guy de Montfort in Jaffa arriveerde om deel te nemen aan de expeditie in Galilea o.l.v. koning Amalric II van Jerusalem en na diens successen arrangeerde Amalric een huwel. tussen Guy en Helvis (ca. 1204).

♦ Hij vergezelde koning Philips II Augustus op de derde Kruistocht; nadat hij op 9-4-1217 in Rome door Paus Honorius III tot keizer van Constantinopel werd gekroond, reisde hij met een klein leger af om zijn troon te kunnen bestijgen; van de Venetianen leende hij schepen, met de belofte om in ruil daarvoor Durazzo voor hen te veroveren, hetgeen niet lukte; hierna probeerde hij Constantinopel over land te bereiken maar hij werd onderweg gevangen genomen door Theodoros Komnenos Doukas, de despoot van Epirus; Peter stierf na twee jaar in gevangenschap en kwam dus nooit aan in Constantinopel; zijn vrouw Yolande wist Constantinopel wel te bereiken en regeerde in zijn plaats, zodoende kwam de kroon aan zijn vrouw Yolande; zijn middelste zoon Robert volgde hem op en onder zijn regering ging het koninkrijk Thessaloniki voor het rijk verloren (Hans Eberhard Mayer "Geschichte der Kreuzzüge", Kohlhammer, 1965), zie verder het internet voor gedetailleerde gegevens.

♦ Zij maakte zich in 1212 meester van Namen en volgde haar overleden broer Filips op als markgravin van Namen; In 1214 maakte Walram III van Limburg aanspraak op Namen, uit hoofde van zijn echtgenote, Ermesinde, dr. van Hendrik de 'Blinde' op basis van Walrams interpretatie van het verdrag van Dinant; het dispuut leidde tot een langdurige oorlog, tijdens dewelke Yolande met haar echtgenoot naar Constantinopel trok.

♦ Hij neemt in 1209 deel aan de kruistocht tegen de Albigenzen, de bekendste groep Katharen, genoemd naar de stad Albi in de Languedoc; deze kruistocht stond onder commando van Simon V van Montfort.

♦ Wellicht dezelfde als "Hugo Butyrus, fortissimus Theutonicorum militum", die in 1143 wordt vermeld als aanvoerder van een strafexpeditie van bisschop Hartbert tegen de in het Sticht plunderende paltsgraaf Otto van Rheinecke; in 1155 figureerde Hugo Buterus onder de liberi testes in een oorkonde van bisschop Herman (liberis testibus: Alardo de Wisenthurst, Winemaro de Tideham, Teoderico de Altena, Hugone Butero).

♦ Vergezelde graaf Floris III van Holland op de derde Kruistocht (1189); schenkt aan de abdij Affligem 1/3 van zekere tienden te Vreemdijke bij Terneuzen (1198).

♦ Greidanus noemt haar Margaretha van Born; Hans Vogels houdt echter nog een slag om de arm: "de naam van de vrouw van Boudewijn van is niet uit eigentijdse of latere bronnen bekend; baron van Spaen noemt haar als Margareta; ongetwijfeld is deze benaming gebaseerd op een aanwijzing of vermoeden maar anno heden valt daar geen bewijs voor aan te dragen; derhalve lijkt het me beter om de voornaam [Margareta] voor de vrouw van Boudewijn tussen hypothetische haakjes te plaatsen"; echter Hans Vogels, okt. 2004: "Dat hij met Margareta van Born zou zijn gehuwd kunnen we schrappen"; onlangs deed J.C. Kort in een artikel uit de doeken dat die veronderstelling mede gebaseerd was op een rond 1626 door Butkens gefantaseerde oorkonde over Drunen....; Boudewijn's huwelijkspartner zal in Gent gezocht moeten worden in het geslacht van de plaatselijke burggraven; Greidanus noemt als 2e vrouw Agnes van Cranendonck met een vraagteken; Hans Vogels: "Boudewijn van Altena's oudste dochter [Margareta] is rond 1190 gehuwd met Willem van Horne; tussen de huwelijksdata van haar en haar zus Sophia ligt 15 tot 20 jaar; je zou zelfs van een generatieverschil kunnen spreken omdat de vrouwen in die tijd al vanaf hun twaalfde levensjaar (volgens het Middeleeuws canonieke recht) uitgehuwelijkt werden; zus Sophia kan en moet, gezien de anders optredende verwantschapsproblematiek, derhalve dus uit een tweede huwelijk van Boudewijn van Altena stammen".

♦ N.L. 1953, kol. 135.

♦ Zie N.L. 1883, pag. 10, N.L. 1939, pag. 341 en 428 en O.V. 1974, pag. 63.

♦ Mabilia, weduwe van Giselbertus quondam Dominus de Goye, miles, beschikt bij testament over de opbrengst van haar huis in de immuniteit van St.-Maarten om na haar dood memoriediensten te laten doen in den Dom te Utrecht voor haar eersten echtgenoot heer Godscalcus de Merwede, haar tweeden echtgenoot Giselbertus de Goye en voor haar zelf; voor haar zegelen Johannes de Herkele, ridder en haar zoons Johannes en Daniel van der Merwede (13-7-1288); de ridder Johannes de Herkele was de heer van Arkel die 26-3-1297 bij Vronen is gesneuveld; waarsch was hij haar oom; N.L. 1949, kol. 329-343, idem. 1954, idem 1966, kol. 301, idem 2000 (kol. 4-33) en G.N. 1995, pag. 295 enz.

♦ Willem wordt vermeld als getuige 1189 en (met zijn broer Engelbert) in 1191; zie ook ir. C. Sigmond en K. J. Slijkerman, "De geslachten Cranendonck in Holland ca. 1400 - 1700", (Rotterdam, 1992).

♦ "Ego Reinardus Dei gratia dominus de Hese" erkent 1220 de abdij Averbode als bezitster van het allodium in Sterksel; Dirk van Altena heeft in 1223 zijn curtus Heugten, welke "Reynart van Hese vir nobilis" van hem in leen houdt, geschonken aan een klooster; Reinard, heer van Heeze, oorkondt 1253 dat hij met tussenkomst van de heer van Altena een overeenkomst heeft gesloten met de abdij Averbode (Hans Vogels, "De oudste heren van Heeze, Leende, Zesgehuchten, Sterksel, Mierlo en Geldrop (1100-1300), een geneal. reconstructie", Heemkronyk 1998, pag. 3-26, 61-76, 113-135 (De Heemkronyk is een 3 maandelijkse uitgave van de heemkunde kring van de heerlijkheid Heeze-Leende-Zesgehuchten)).

♦ De graven van Leuven bezaten oudtijds al zekere rechten in Perwijs: zo schenkt Godfried III van Brabant in 1171 de kerk van Perwijs aan de abdij van Heylissem; iets later komt Perwijs in bezit van een zijtak van het hertogelijk huis door het huwelijk van Willem van Leuven, broer van hertog Hendrik I, met Maria van Orbais; A.H. Hoeben, "Nassau, Vianden, Perwijs en het wapen met de dwarsbalk", De Brabantse Leeuw 1988, pag. 96-109.

♦ Voerde als wapen een veld van zilver beladen met 15 zoden van sinopel, doorsneden met een fasce van keel belast met een half uitkomende, klimmende leeuw getongd en geklauwd van azuur; de namen van de oudste Oems zijn slechts aan niet-authentieke bronnen ontleend; O.V. 1973, pag. 60 en N.L. 2004, kol. 115.

♦ Van de hofstad van Putten hield hij na de dood van zijn vader in leen het schoutambacht van Drimmelen met de hoge en lage ban; van de hofstad van Strijen werd het ambacht van Standhazen (ten noordwesten van Drimmelen) in leen gehouden; adviseur voor de heer van Altena en van Willem III van Avesnes, graaf van Holland en Henegouwen; levend op het grensgebied van Holland en Brabant speelt hij een bemiddelnde rol tussen Graaf Willem III en de Hertog Jan III van Brabant in 1321.

♦ Tegenwoordig omg. Monnickendam, Marken.

♦ Volgens oudere bronnen Agnes van Arnstein, dr. van Lodewijk II van Arnstein en Udilhildis van Odenkirchen; zij wordt inderdaad genoemd als echtgenote van Hendrik II van Gelre bij E.S., N.F., Band XVIII, Tafel 26, maar zij wordt niet genoemd bij de graven van Arnstein in E.S., N.F., Band XII, Tafel 33-39; Greidanus noemt haar in deel II niet meer van Arnstein; Heinzelmann laat zien dat het chronologisch niet de genoemde Hendrik kan zijn; Verdonk maakt in verschillende studies duidelijk dat genoemde dr. de vrouw van Otto de Rijke was en niet van Hendrik (zie ook N.L. 2003 "De graven van Gelre, de graven van Zutphen en het rijksleen Alzey") en Hans Vogels op de discussielijst Nedrlandse Adel van 12-1-2007; Agnes' afkomst is daarmee onbekend.

♦ In de "Witte Zaal" van de Münchner Residenz bevindt zich een tapijt met zijn heldendaden en er werd een gedenksteen voor hem opgericht in de Walhalla bij Regensburg.

♦ Recente literatuur Ludwig Holzfurtner "Otto I von Wittelsbach", in Neue Deutsche Biographie (NDB), Band 19, Duncker & Humblot, Berlin 1999, S. 672 f.

♦ Tijdens zijn leven werd door Hendrik 1, hertog van Brabant, in aanwezigheid van zijn zoon Hendrik en van Arnold III, heer van Diest, de belangrijke Vrijheidscharter verleend aan de burgers van Diest waarin hun eigen rechten en recht­spraak gegeven worden (25-2-1229); het originele vrijheidscharter is in het midden van de 19e eeuw spoorloos verdwenen uit het stadsarchief; gelukkig is de tekst uitgegeven op het ogenblik dat het origineel nog te bereiken was en er bestaan ook nog een drietal oude kopieën.

♦ Wordt verm. als getuige in een oorkonde van zijn ouders wanneer zijn vader een gift schenkt aan de kerk van St.-Pry met toestemming van hem en zijn moeder "Clementia uxore mea filioque meo Roberto" (1138); bron: "Flanders Nobility", Internet.

♦ Haar herkomst wordt niet ondersteund door Europ. Stammfafeln, Neue Folge, VII/57; een nieuwe optie is Adélaide van Rossoy

♦ Waarsch. dr. van Willem de Loker en Aelidis.

♦ De "Historia Comitum Ghisnensium" noemt haar onder onder de kinderen van Willem II van Saint-Omer en Melisende de Picquigny en verm. dat Euphemia was geh. met "Balduino de Balliolo" en dat het echtp. 6 met name genoemde kinderen had.

♦ waarsch. van Liederkerke

♦ Mogel. burggraaf in Mecklenburg zoals sommige genealogen opperen; hiervoor zal stevigerr bewijs gezocht moeten worden.

♦ waarsch. van Schoten

♦ Komt ook voor als Hendrik van Malsen; zijn vrouw overleed waarsch. in 1191 waarna hij het leen Herpen (het land van Ravenstein) overdroeg aan Hendrik I van Brabant, die hem er vervolgens mee beleende.

♦ Kastelein van Mortagne-Doornik (Tournay).

♦ Gesneuveld in Palestina.

♦ In tegenstelling tot het bestuur van zijn vader, was het onder het bestuur van Engelram rustig; hij bouwde onder meer een kapel in zijn kasteel (waar resten nog van bestaan) en hield zich een groot deel van zijn tijd bezig met de jacht; een legende wil dat hij eigenhandig een wild dier (een leeuw) gedood zou hebben dat zijn gebied onveilig maakte; stichtte vervolgens de ridderorde van de Leeuw, die maar een kort leven was beschoren; nam deel aan de tweede Kruistocht onder Lodewijk VII van Frankrijk en sneuvelde te Palestina

♦ Hij ondersteunde zijn broer koning Lodewijk VII in diens strijd tegen Theobald II van Champagne en veroverde Reims en Châlons; Robert nam o.l.v. zijn broer deel aan de tweede Kruistocht en was als "stralende vertegenwoordiger van het Franse ridderdom" aanwezig in Jeruzalem om daar de kroonraad bij te wonen kort voor de mislukte val van Damascus (24-6-1148); na zijn terugkeer in Frankrijk intrigeerde hij tegen zijn broer in de hoop diens macht over te nemen; abt Suger van Saint-Denis, aartsbisschop Samson van Reims en Rudolf van Vermandois counterden deze poging succesvol; tijdens de Engelse burgeroorlog (1135-1154) streed Robert tegen de Engelsen en nam hij deel aan de belegering van Sées (1154); in 1180 verleende hij een gemeentelijk charter aan de stad Dreux en stichtte hij Brie-Comte-Robert, genoemd naar hemzelf; stichte de kerk Saint-Thomas in de nabijheid van de bucht des Louvre (1187); zie ook Wikipedia en Hans Eberhard Mayer "Geschichte der Kreuzzüge", (Kohlhammer, 1965).

♦ Detlev Schwennicke "Europäische Stammtafeln, Neue Folge, Band III, Teilband 3: Andere grosse europäische Familien", (1985 Stargardt, Marburg).

♦ Het bestaan van dit huwel. komt naar voren uit diverse middeleeuwse geschriften.

♦ Als getuige verm. voor bisschop Godfried in 1176 [1]; getuige voor Boudewijn, proost van de kerk van St.-Marie te Utrecht, in 1176 [2]; getuige voor bisschop Godfried in 1178 (2x) [3]; voor het laatst verm. als getuige voor bisschop Boudewijn in 1188 [4]; Voetnoten: [1] OSU, nr. 485, 1176, tussen 9 maart en 18 juni (verm. onder de ministeriales), [2] OSU, nr. 488 (verm. onder de ministeriales), [3] OSU, nr. 495, 1178, voor 9 maart (verm. onder de leken) en OSU, nr. 498, 9-4-1178, eveneens onder de leken verm., [4] OSU, nr. 518; van Spaen concludeert uit het feit dat Gijsbrecht vanaf 1176 als getuige in de kerkelijke oorkonden wordt verm. zijn vader reeds overleden zou zijn; de vanaf 1200 vermelde Gijsbrecht zal van een andere generatie zijn geweest, zeer waarschijnlijk de zoon van Gijsbrecht I.

♦ Vermeld 1129, wanneer hij als Rutcherus de Merehem optreedt als getuige voor bisschop Andreas bij de stichting van het klooster Mariënweerd.

♦ Luchardis de Mereheym met haar zonen Koenraad, Rutger en Dirk, schenkt 1147 zes hoeven in Postterholt en twee in Linnen met de tienden aan de pastoor van Herten

♦ Was in het bezit van het veer over de Rijn ter plaatse van de huidige brug "Het Haagse Schouw", oudtijds genaamd Doedinxvere en "Schouw van Duivenvoorde"; "Het belang van het Doedinxveer blijkt uit de aansluitende Middeleeuwse verkeersweg; deze heeft men kunnen reconstrueren vanaf 's-Gravenzande via Monster, 's-Gravenhage en Wassenaar rechtstreeks naar het Schouw; over deze gehele afstand droeg deze weg in de Middeleeuwen de naam van Rijnweg om pas vlakbij het veer de naam Doedinxlaan (Doeslaan) te krijgen."

♦ De Stammtafeln noemen graaf Albrecht I van Dagsburg als haar waarschijnlijke vader; ook de graven van Werd of van de Beneden-Elzas worden als ouders aangeduid; verder wordt ze wel als Clementia van Egisheim, dr. van graaf Hugo IX (van Metz) aangeduid.

♦ Neemt deel aan de tweede Kruistocht, kiest de zeeroute en helpt mee Lissabon op de Moren te veroveren; aanwezig bij de Italiëveldtochten van zijn zwager keizer Barbarossa.

♦ Zij was Staufer, halfzuster van keizer Frederik Barbarossa.

♦ Bij de verdeling van het Poolse Rijk in 1138, verkreeg hij Groot-Polen en Pommeren; in 1143 werd in Lekno het eerste Poolse cisterciënzerklooster gesticht; in 1145 onderwierp hij zich aan zijn oudste broer en kon zich zo redden, in tegenstelling tot zijn jongere broers; meermaals voerde hij oorlog tegen de Pruisen en trok hij op krijgstocht tegen Kiev; tegen zijn broers en neven streed hij om het senioraat van Polen, dat hij tenslotte in 1173 verwierf, maar in 1177 aan zijn jongere broer Casimir verloor; daardoor volgde een periode van bittere broedertwist tot 1194; na de dood van zijn broer werd hij opnieuw senior (Bron: Wikipedia).